Przepuklina (łac. hernia) jest to patologiczne przemieszczenie się zawartości jamy ciała (najczęściej jamy brzusznej) przez otwory w powłokach w miejscach tzw. zmniejszonej oporności. Przepukliny mogą być wrodzone bądź nabyte. Ze względu na umiejscowienie wyróżniamy:
- przepukliny pachwinowe
- przepukliny mosznowe
- przepukliny udowe
- przepukliny kresy białej
- przepukliny pępkowe
- przepukliny pooperacyjne
- przepukliny nawrotowe
- przepukliny rozworu przełykowego
Należy pamiętać, że niezależnie od typu przepukliny jedyną skuteczną metodą jej leczenia jest leczenie chirurgiczne. Raz powstała przepuklina nie cofnie się samoistnie, a jej zbyt późne zdiagnozowanie może doprowadzić do tzw. uwięźnięcia. Uwięźnięcie przepukliny jest to ostry stan, w którym zawartość przepukliny uległa zakleszczeniu. Powoduje to objawy niedrożności, prowadzi do niedokrwienia ściany jelita, a w skrajnych przypadkach nawet do martwicy.
Jak leczymy przepuklinę?
Leczenie operacyjne przepukliny może odbyć się drogą klasyczną lub laparoskopową. W zależności od wielkości przepukliny, lokalizacji oraz przeszłości chirurgicznej pacjenta chirurg podejmuje decyzję o rodzaju zabiegu.
PRZEPUKLINY PACHWINOWE
Operacja naprawcza przepukliny pachwinowej metodą laparoskopową
Wyróżniamy następujące metody hernioplastyki laparoskopowej:
- TAPP (Transabdominal Preperitoneal)
- TEP (Totally Extraperitoneal)
Metoda TAPP jest to przezbrzuszna, przedotrzewnowa operacja naprawcza przepuklin, w której narzędzia laparoskopowe umieszczane są w jamie brzusznej. Z kolei metoda TEP polega na dostępie całkowicie przedotrzewnowym. Po odpowiednim umieszczeniu kamery oraz narzędzi chirurgicznych następuje odprowadzenie zawartości przepukliny najczęściej tłuszczu wewnątrzotrzewnowego lub pętli jelitowych. Na koniec ściana kanału pachwinowego wzmacniania jest przez umieszczenie specjalne siatki.
Operacja naprawcza przepukliny pachwinowej metodą klasyczną
Najczęściej stosowaną operacją naprawczą przepukliny pachwinowej metodą klasyczną jest operacja sposobem Lichtensteina. Chirurg wykonuje cięcie skośne nad więzadłem pachwinowym i kolejno przecina warstwy celem uwidocznienia kanału pachwinowego oraz identyfikacji jego elementów m.in. naczyń, nerwów, powrózka nasiennego u mężczyzn. Następnie odprowadza worek przepukliny do jamy brzusznej i wykonuje plastykę tylnej ściany kanału pachwinowego. Dla wzmocnienia kanału pachwinowego umieszczana jest siatka, która może być umocowana szwami lub klejem.
